Kim jesteśmy
Współpraca
Programy
Konkursy
Baza wiedzy
Karta Różnorodności z pewnością służy do realizacji kilku celów. Dzięki temu narzędziu w przedsiębiorstwach umocowane zostaną oficjalnie wartości, których obowiązywanie niekoniecznie było dostatecznie jasne lub oczywiste. Karta służyć zatem będzie do budowania odpowiedniej atmosfery w miejscu pracy, wyznaczy także standardy relacji – zarówno na linii: przełożony – pracownik, jak i pomiędzy pracownikami.
Społeczna odpowiedzialność wpisuje się w strategię zarządzania, stanowi istotny element budowania wizerunku i tożsamości organizacji oraz ważny element kultury organizacyjnej. Wdrażana i realizowana jest na poziomie autonomicznych jednostek. Należy zatem zadać pytanie: czy w organizacji sieciowej, jaką jest klaster, istnieje potrzeba i możliwość prowadzenia działalności społecznie odpowiedzialnej. Czy klaster może być społecznie odpowiedzialny?
W toku dyskusji tworzą się dwa obozy: tych, którzy uważają, że raporty nie są dla każdego, ale dla najbliższego otoczenia firmy, np. pracowników, akcjonariuszy, dostawców, oraz tych, którzy są przekonani, że raport ma trafiać „pod strzechy”.
Pierwszy raport społecznej odpowiedzialności opracowałem w 2005 roku, czyli osiem lat temu. Od tej pory napisałem już ich kilkanaście i z każdym kolejnym zadaje sobie coraz więcej pytań o kierunki w jakich powinno pójść raportowanie społeczne, by było racjonalne i biznesowo uzasadnione. Muszę jednak przyznać, że nie umiem znaleźć jednoznacznych odpowiedzi na szereg rodzących się pytań. Mam wrażenie, że podobne pytania zadaje sobie wiele osób, a brak odpowiedzi, może stać się zaczątkiem erozji raportowania społecznego.
Koncepcja społecznej odpowiedzialność przedsiębiorstw obejmuje wachlarz przeróżnych działań z zakresu prawa pracy, uczciwych praktyk operacyjnych, zagadnień konsumenckich, zaangażowania społecznego i rozwoju społeczności lokalnej czy też ładu organizacyjnego. Są to obszary, w które znakomicie wpisuje się idea mediacji. A może to mieć szczególne znaczenie dla firm, których działalności dotyczy ustawa z dnia 05 sierpnia 2015 r….
W cyberpunkowej biblii wielbicieli Philipa K. Dicka, „Blade Runnerze”, destylatem człowieczeństwa jest właśnie empatia, czyli umiejętność wczuwania się w stan wewnętrzny drugiej osoby. Tylko test na posiadanie uczuć wyższych umożliwia skuteczne odsianie ludzi od ich doskonałych mechanicznych imitacji, androidów. Niestety, produktem ubocznym testu jest też kwestionowanie człowieczeństwa osób zmagających się z chorobami psychicznymi oraz androidów nowej generacji, które, zgodnie z zaimplantowaną sztuczną pamięcią wierzą (wiedzą?), że są ludźmi.
Raportowanie danych pozafinansowych to proces złożony i wieloaspektowy, którego rezultatem z perspektywy interesariuszy przedsiębiorstw są publikacje podsumowujące działania z zakresu CSR. Dla firm raportujących jest szansą na uporządkowanie, usystematyzowanie i rozwój projektów z zakresu społecznej odpowiedzialności. Zdarza się, że przygotowanie raportu społecznego jest dla firmy okazją do zainicjowania tak istotnych przedsięwzięć, jak dialog z interesariuszami czy opracowanie całej strategii CSR. Etap zbierania danych do raportu daje z kolei możliwość zaangażowania różnych grup interesariuszy, w tym przede wszystkim pracowników.
Specjaliści zajmujący się CSR podkreślają, że odpowiedzialny biznes nie oznacza pytania o sposób wydawania pieniędzy, ale ich zarabiania. Nie ulega wątpliwości, że biznes, podobnie jak inne sfery ludzkiego życia, posiada swój wymiar etyczny i podlega ocenie moralnej.
Jest wiele pojęć odnoszących się do strategii CSR, czyli odpowiedzialności firmy za wpływ na otoczenie, uwzględniania zobowiązań, regulacji mających na celu „więcej niż zysk”. Mówimy, czasem używając ich wymiennie, o corporate responsibility, corporate social responsibility, corporate citizenship, a także zrównoważonym rozwoju.
Ostatni skandal w FIFA pokazał, że nadużycia i korupcja mogą dotyczyć nie tylko przedstawicieli administracji publicznej i dużych korporacji, lecz także federacji sportowych. Chociaż FIFA od 2012 r. posiada kodeks etyczny, to jednak infrastruktura etyczna organizacji okazała się na tyle nieskuteczna, że nie udało się zapobiec nieuczciwym praktykom wśród działaczy. Czego biznes może się nauczyć z tej lekcji?