Wywiad z Maciejem Mazurem, Dyrektorem Biura Komunikacji Korporacyjnej w Polskim LNG S.A.

Inwestycja taka jak terminal LNG w Świnoujściu, zwany potocznie „Gazoportem w Świnoujściu” to jedna z najważniejszych polskich inwestycji infrastrukturalnych ostatnich lat. W założeniach miała zwiększyć bezpieczeństwo energetyczne naszego kraju, jednak jak inne podobnie duże inwestycje wiązała się z oporami społeczności lokalnej oraz uciążliwością dla środowiska. Dlatego postanowiliśmy zapytać pana Macieja Mazura – Dyrektor Biura Komunikacji Korporacyjnej w Polskim LNG S.A., o działania, jakie firma podjęła by sprostać stojącym przed nią wyzwaniom. Wywiad przeprowadził Piotr Domański.

Piotr Domański: Jakie cele w zakresie zaangażowania społecznego są dla Państwa najważniejsze?

Maciej Mazur: Spółka Polskie LNG została powołana do realizacji budowy terminalu LNG w Świnoujściu – strategicznej inwestycji dla gospodarki i bezpieczeństwa energetycznego Polski. Terminal jest równocześnie jedną z największych inwestycji infrastrukturalnych prowadzonych w naszym kraju i w naturalny sposób wpływa na otoczenie społeczne. Dlatego właśnie jednym z głównych wyzwań, które sobie stawiamy jest zbudowanie dobrosąsiedzkich relacji z otoczeniem opartych na partnerskich relacjach. Chcemy, aby nasza Spółka stała się godnym zaufania, otwartym na dialog uczestnikiem życia lokalnego, który angażuje się w wspieranie rozwoju miasta Świnoujście i jego społeczności lokalnych. Równie istotna jest dla nas ciągła troska o środowisko naturalne, zwłaszcza, że terminal gazu płynnego LNG powstaje na terenie obszaru Natura 2000. Naszym priorytetem jest budowa terminalu z poszanowaniem środowiska naturalnego, jak również wymogami w zakresie bezpieczeństwa i wpływu na jakość życia mieszkańców w sąsiedztwie inwestycji. I na końcu, choć jest to równie ważne jak pozostałe cele, Polskie LNG dąży do bycia organizacją działającą według zasad zrównoważonego zarządzania kapitałem ludzkim. To właśnie dlatego naszym celem jest również stworzenie bezpiecznego i przyjaznego miejsca pracy.

Państwa zaangażowanie jest widoczne głównie w zakresie współpracy ze społecznością lokalną, czy widzą Państwo konieczność angażowania innych grup interesariuszy?

Przygotowania do dialogu społecznego rozpoczęliśmy od zidentyfikowania wszystkich interesariuszy, na których budowa terminalu ma realny wpływ. Mając na uwadze wymogi normy AA1000SES, a mianowicie takie kryteria jak: zależności, odpowiedzialności, napięcia, wpływ, różne perspektywy, wyodrębniliśmy 100. reprezentantów grup interesariuszy zewnętrznych. Wśród nich znaleźli się przedstawiciele takich grupy, jak: środowiska naukowe i akademickie, społeczności lokalne, NGO/grupy nacisku, władze i regulatorzy, media, partnerzy biznesowi oraz dostawcy. Wszyscy oni zostali zaproszeni do udziału w dialogu społecznych i wspólnie zostały wypracowywane oczekiwania wobec naszej spółki oraz rozwiązania i propozycje działań, jakie spółka zobowiązała się podjąć. Działania skierowane do społeczności lokalnej są najszerzej komunikowane, ale nie zapominamy o pozostałych grupach interesariuszy i nadal ściśle z nimi współpracujemy.

Przeprowadzili Państwo szeroko zakrojony proces dialogu ze społecznością lokalną. Jakie były najważniejsze wnioski z tego procesu?

Dialog Społeczny pozwolił nam zbudować trwałe relacje z otoczeniem zewnętrznym, w szczególności ze społecznością lokalną, a także na zidentyfikowanie i wdrożenie odpowiednich programów angażowania kluczowych interesariuszy m.in. powstał Fundusz Wspierania Inicjatyw Lokalnych oraz uruchomiliśmy projekt „Bezpieczne miasto”. Otwarta, rzetelna i oparta na zaufaniu polityka komunikacyjna spółki zaowocowała wzrostem akceptacji dla inwestycji, a co ważniejsze pozwoliła zbudować zaangażowanie interesariuszy. Zdecydowana większość uczestników dialogu (88%) stwierdziła bowiem, że sesje dialogowe sprzyjały budowie zaufania i poprawiły współpracę Polskiego LNG ze społecznością lokalną, a ponad 90% z nich chce nadal angażować się we współpracę z nami i uczestniczyć w kolejnych edycjach dialogu społecznego. Pod wpływem niewątpliwego sukcesu podjęliśmy już decyzję o jego kontynuacji. W 2015 r. planowana jest bowiem jego kolejna edycja.

Jakie elementy prowadzenia dialogu były dla Polskiego LNG S.A. największymi wyzwaniami i jak udało się je pokonać?

Duże inwestycje infrastrukturalne niemal zawsze związane są z problemami wynikającymi z oporu i niezadowolenia środowisk lokalnych. Źródłem konfliktów w przeważającej większości jest niedoinformowanie interesariuszy, brak bezpośredniej komunikacji z inwestorem, związane z tym powielanie obarczonych błędem informacji, a co za tym idzie brak podstawowego zrozumienia dla realizowanych przez przedsiębiorstwo działań. To dlatego tak ważna była i jest dla nas edukacja mieszkańców Świnoujścia i Polaków na temat inwestycji, która pozwoli społeczności lokalnej zrozumieć intencję Polskiego LNG i procesu budowy terminalu LNG. W związku z tym równolegle z prowadzonym Dialogiem zdecydowaliśmy się na podjęcie licznych działań edukacyjno–informacyjnych. Uruchomiliśmy między innymi pierwszy w Polsce portal edukacyjny www.lng.edu.pl zawierający kluczowe treści związane z budową terminalu – jego wpływem na bezpieczeństwo energetyczne kraju, zastosowanymi technologiami, bezpieczeństwem inwestycji oraz jej oddziaływaniem na otoczenie społeczne i środowisko. Rozpoczęliśmy również współpracę z Centrum Nauki Kopernik w Warszawie. Jesteśmy wyłącznym partnerem laboratorium fizycznego Centrum, a także opiekunem eksponatu Woda, Elektryczność, gaz w galerii Człowiek i Środowisko. Część działań edukacyjnych skierowaliśmy do najmłodszych, między innymi zorganizowaliśmy Weekend na Warszowie w ramach świnoujskiego Festiwalu FAMA, podczas którego prezentowane były informacje na temat terminalu LNG w formie animowanych filmów edukacyjnych oraz spektakularnych pokazów chemicznych Małego Inżyniera. Wszystkie przeprowadzone aktywności i nadal realizowane działania przynoszą fantastyczne rezultaty – udało nam się zbudować świadomość inwestycji w Świnoujściu na poziomie 99%!

Czy Państwa zaangażowanie, praktycznie już od momentu powstania w działania prospołeczne i prośrodowiskowe było wypadkową realizowania inwestycji ze środków unijnych czy też wynikało ono z innych powodów?

Uzyskanie środków ze źródeł unijnych wymagało od nas stałego prowadzenia konsultacji społecznych. Mamy jednak świadomość, że rozmiar inwestycji, skala jej oddziaływania na środowisko, położenie na terenie rezerwatu przyrody należącego do programu Natura 2000 oraz oddziaływanie społeczne wymagają prowadzenia odpowiedzialnej, rzetelnej i usystematyzowanej komunikacji ze wszystkimi zainteresowanymi stronami. Tym samym zdecydowaliśmy się na rozszerzenie działań związanych z konsultacjami społecznymi i przeprowadzenie Dialogu Społecznego, który zakłada, że inwestor najpierw poznaje oczekiwania interesariuszy, do wszystkich się ustosunkowuje i dopiero na tej podstawie podejmuje (w ścisłej współpracy z poszczególnymi podmiotami biorącymi udział w procesie) decyzje w zakresie ewentualnego zaangażowania i wsparcia.

Inwestycja tak duża jak budowa gazoportu nie pozostaje zapewne bez wpływu na środowisko. Czy monitorujcie Państwo swój wpływ na tym polu, a także czy jesteście Państwo gotowi na podejmowanie działań zaradczych, gdyby wpływ ten okazał się negatywny?

Od czasu wydania decyzji środowiskowej (12 marca 2009 r – decyzja środowiskowa dla części morskiej terminalu, 4 marca 2009 r. – decyzja środowiskowa dla części lądowej) prowadzony jest systematyczny i częsty monitoring ekologiczny wszystkich elementów, które mają wpływ na środowisko naturalne. W ramach nadzoru przyrodniczego Polskie LNG wykonuje rocznie kilkadziesiąt kontroli biotycznych (nadzór nad elementami środowiska przyrodniczego – roślinami, grzybami, porostami i zwierzętami, które występują w otoczeniu terminalu), hydrologicznych i hydrogeologicznych. Monitorujemy także gospodarkę odpadami, zanieczyszczenie powietrza oraz poziom hałasu. Służby ekologiczne pozostają w stałej gotowości, na wypadek gdyby, któryś z parametrów okazał się niewłaściwy i trzeba było interweniować. Mieliśmy możliwości obserwowania ich ekspresowego działania, gdy w 2010 r w tymczasowym zbiorniku wodnym zamieszkały płazy. Musieliśmy je przenieś w bezpieczne miejsce, ponieważ w innym przypadku mogły wyginąć. Przenosiliśmy także chronione gatunki roślin oraz stworzyliśmy siedlisko dla chronionego gatunku skorupiaka – zmieraczka plażowego. Ponadto warto zaznaczyć, że prace budowlane terminala były prowadzone poza okresem lęgowym ptactwa oraz w czasie hibernacji nietoperzy.

Autorzy